De Duboribbean van deze week is helaas niet compleet, doch de enkele stukken hieronder zijn toch wel leuk om te delen....
EEN DAG U.S. FLEET SONAR SCHOOL !!!!!!!
Begon met dagelijkse orders: Overs aantreden op de wal, lang kaki. Stonden 7.15 uur aan de valreep, half acht bus aanwezig. Idereen was ingestapt, minus 2 man, werden opgehaald door de E.O. aangezien ze uit het bovenste cafetaria moesten komen. Hadden schijnbaar bezig geweest met schoonheidspoeder “Overwegend rood”. Ieder was present. Bus begon met voortbewegen. Had slechte vering, maag ook, kwam tekens naar boven. Kregen alleen speech, stond niet op dagelijkse orders, moesten op tijd komen. Het was beter voorkomen dan genezen. Had antimaagontstekingpillen (24 Ltr ) willen uitdelen, kwam iets tussen, jonge voetgangster. |
Kwamen in de school, dacht aan pooljekker i.v.m. air conditie.
Hadden koffie bar gauw gevonden, was ook een kraan met water aanwezig. Mokken schimmel vrij gemaakt. Koffie: heel goed. Classificatie: KOFFIE.
Bel ging 1ste lesuur.
Gleden over gang, die blonk als een spiegel, naar lokaal.
Instructeur voor de klas, brildragend weinig haar en naam op bord “BEAN”. “BOON” zei Dekker.
Les begon: Amerikaanse E.M.V. Rangen en standen.
Ieder wist nu waarvoor hij zou gaan en wat hij werkelijk was, i.v.m. schaften.
Bel ging.
Koffie goed, classificatie: MOGELIJK KOFFIE.
Bel ging weer:
Zaten allen weer in de klas, was verkeerd, moesten in ander verblijf zijn. Gingen er heen via de spiegelende gang.
Kwamen in soort studio, (Veronika), dacht aan 2 pooljekkers. (Air Conditie)
Zagen fiets stijl omhoog staan, bleek later bandrecorder.
Er werd een geluidsband bijgehaald, ter grote van ons stuurwiel op de “DUBUS”.
Band van 5cm breed.
We kregen allen een cel, kompleet met sonar installatie. Nu pingen op de echo van de band. Snapte er niet veel van, kreeg eindelijk een echo, begon het net te snappen toen de geluidsband afgelopen was.
Bel ging:
Koffie vrij goed. Classificatie: WAARSCHIJNLIJK KOFFIE.
Bel ging weer:
Gingen weer naar een ander verblijf. Dacht niet aan pooljekkers (geen airco).
Was een OV klas van de US aan ’t pingen. Deden het voor de eerste keer.
Aanleiding voor ons, een gezicht te trekken als een oude rot in het OB vak.
Na voldoende rond gehangen te hebben, is het goed zitten, dus terug naar onze klas.
Even gekletst. Bel ging:
Koffie niet gedronken. Classificatie: NON KOFFIE.
Liepen naar eetzaal, korporaal werd amper teruggestuurd. Instructeur erbij gehaald, zei dat we een andere rang hadden, resultaat, iedereen naar binnen. Namen een blad en hebben het volgeladen met schaaltjes, borden en nog wat. Was allemaal zeer ingewikkeld. Het eten zelf tochwel. Dit en Dat en nog wat genomen. Per vergissing ging mayonaise in de soep. Had alles naar binnen gegooid en dacht weg tegaan. Hoorde iemand fluisteren, kip kun je bijhalen. Dacht “kip” ken ik, maar bijhalen was dat.
Even gepiekerd, een noodgang naar de balie, en kom terug met kip.
Bel ging weer. De middag begon.
Geen koffie meer genomen, ivm de schokbrekers van de bus.
Half vijf: Weer present tussen de ventilatoren, motoren en de bandrecorders.
Classificatie: DUBOIS.
VISSCHER .
Hadden koffie bar gauw gevonden, was ook een kraan met water aanwezig. Mokken schimmel vrij gemaakt. Koffie: heel goed. Classificatie: KOFFIE.
Bel ging 1ste lesuur.
Gleden over gang, die blonk als een spiegel, naar lokaal.
Instructeur voor de klas, brildragend weinig haar en naam op bord “BEAN”. “BOON” zei Dekker.
Les begon: Amerikaanse E.M.V. Rangen en standen.
Ieder wist nu waarvoor hij zou gaan en wat hij werkelijk was, i.v.m. schaften.
Bel ging.
Koffie goed, classificatie: MOGELIJK KOFFIE.
Bel ging weer:
Zaten allen weer in de klas, was verkeerd, moesten in ander verblijf zijn. Gingen er heen via de spiegelende gang.
Kwamen in soort studio, (Veronika), dacht aan 2 pooljekkers. (Air Conditie)
Zagen fiets stijl omhoog staan, bleek later bandrecorder.
Er werd een geluidsband bijgehaald, ter grote van ons stuurwiel op de “DUBUS”.
Band van 5cm breed.
We kregen allen een cel, kompleet met sonar installatie. Nu pingen op de echo van de band. Snapte er niet veel van, kreeg eindelijk een echo, begon het net te snappen toen de geluidsband afgelopen was.
Bel ging:
Koffie vrij goed. Classificatie: WAARSCHIJNLIJK KOFFIE.
Bel ging weer:
Gingen weer naar een ander verblijf. Dacht niet aan pooljekkers (geen airco).
Was een OV klas van de US aan ’t pingen. Deden het voor de eerste keer.
Aanleiding voor ons, een gezicht te trekken als een oude rot in het OB vak.
Na voldoende rond gehangen te hebben, is het goed zitten, dus terug naar onze klas.
Even gekletst. Bel ging:
Koffie niet gedronken. Classificatie: NON KOFFIE.
Liepen naar eetzaal, korporaal werd amper teruggestuurd. Instructeur erbij gehaald, zei dat we een andere rang hadden, resultaat, iedereen naar binnen. Namen een blad en hebben het volgeladen met schaaltjes, borden en nog wat. Was allemaal zeer ingewikkeld. Het eten zelf tochwel. Dit en Dat en nog wat genomen. Per vergissing ging mayonaise in de soep. Had alles naar binnen gegooid en dacht weg tegaan. Hoorde iemand fluisteren, kip kun je bijhalen. Dacht “kip” ken ik, maar bijhalen was dat.
Even gepiekerd, een noodgang naar de balie, en kom terug met kip.
Bel ging weer. De middag begon.
Geen koffie meer genomen, ivm de schokbrekers van de bus.
Half vijf: Weer present tussen de ventilatoren, motoren en de bandrecorders.
Classificatie: DUBOIS.
VISSCHER .
7 MAANDEN DE DUBORIBBEAN
Ideeën voor een scheepskrant waren er eigenlijk al heel vroeg.
Tijdens de overtocht van Holland naar Curasao werd er door de “TWO TICS” al een enigszins primitief begin gemaakt, door iedere dag twee tot drie getypte blaadjes in zesvoud te laten verschijnen, met als inhoud het persnieuws en wat humoristisch allerlei.
Maar na de aankomst te Willemstad werden de zaken groots aangepakt en de eerste officier droeg zorg voor de aankoop van een stencil machine en het daarvoor benodigde papier.
25 mei 1963 kwam het eerste nummer uit met als titelblad een symbolisch vraagteken, omdat we toen nog geen naam hadden voor het blad.
In de redactie zetelde toen, Berts, R.M., Geleynse, J.A., Gringhuis, A. en Pleysier, H.
Al direct bij het eerste nummer werd de redactie duidelijk dat het niet mee zou vallen om iedere week een afwisselende en uitgebreide scheepskrant te laten verschijnen omdat er op z’n zachts gezegd, niet veel copy ingeleverd werd.
Maar daardoor lieten we ons niet op de kop zitten en 1 juni 1963 kwam het tweede nummer uit met de welluidende naam “DE DUBORIBBEAN” en als ondertitel “18 KNOPEN NIEUWS”.
KPL van Soest, toonde ons zijn medewerking door vanaf dat tijdstip iedere week een uitgebreid sportverslag in te leveren, maar jammer genoeg begon het blad na enige nummers meer op een sport- dan op een scheepskrant te lijken.
Van diverse zijde werd hierop kritiek geleverd, maar copy kwam er nog steeds niet binnen. We bleven volhouden, alhoewel er door aandoen van diverse havens soms wel enige hiaten in de data van uitkomst voorkwamen. Bij nummer 12 welke op 16 september uitkwam voltrok zich een grote verandering, zowel in de redactie als in de inhoud van “DE DUBORIBBEAN”. TLG Gringhuis bedankte als redactie lid en met hem (in overleg met KPL van Soest) het uitgebreide sportnieuws. Een illustrator (HORS) werd aangetrokken en de krant verscheen in een luchtigere uitgave, met alle vaste copywrighters HARI, HORS, INJO EN KPL van Soest, die iedere week de voetbalstanden voor ons bleef verzorgen. Ook al leverde dat i.v.m. de late inlevering van de uitslagen soms enige moeilijkheden op. Van toen af verscheen de krant iedere week met twintig kleurrijke pagina’s. door de resente oefenweken in Key West en het bezoek aan Pence, is het geregelde uitkomen van het blad weer wat in het gedrang gekomen, deels door dat wij wel eens passagierden en anderzijds doordat ook wij op zee de wacht lopen.
Daarom ook hopen wij dit nummer zo mooi gevarieerd te maken als maar mogelijk is.
Ook daarvoor hebben wij onze redenen:
Te eerste. Het zal een ieder na een korte blik op de kalender duidelijk worden dat het deze week kerstmis is en ten tweede de samenstellers van dit blad worden 27 december overgeplaatst en willen dus het laatste wat ze voor de DUBORIBBEAN kunnen doen, zo goed mogelijk doen.
Nummer 22 moest met medewerking van ons allemaal, iets groots worden. We hopen dat dit gelukt is, en dat U bij het lezen van deze uitgave een beetje in de juiste sfeer of stemming gebracht wordt.
HARI en HORS stoppen ermee. Zij zijn uitgeschreven. De ballpoints zijn leeg en liggen tezamen met een kapot gehamerde typemachine vergeten in een hoek.
WIE NEEMT HET OVER? Liefhebbers kunnen zich melden bij de Eerste Officier, alles is gebruiksgereed (operationeel noemt men dat bij de Marine) dus: toon enthousiasme en zet ons werk op betere wijze touw, wandelt hij de straat in waar hij woont. Buren komen naar buiten om zijn nieuwe voort, immers, we zijn helemaal niet blind voor eigen fouten, dus zeggen we bescheiden: slechter kan het niet, beter altijd.
We wensen de DUBORIBBEAN een lang en succesvol bestaan toe en we willen natuurlijk ook vanaf de basis Parera altijd nog wel een blaadje copy inleveren.
AFTRAP HARI, AFTRAP HORS. DAG.
Ideeën voor een scheepskrant waren er eigenlijk al heel vroeg.
Tijdens de overtocht van Holland naar Curasao werd er door de “TWO TICS” al een enigszins primitief begin gemaakt, door iedere dag twee tot drie getypte blaadjes in zesvoud te laten verschijnen, met als inhoud het persnieuws en wat humoristisch allerlei.
Maar na de aankomst te Willemstad werden de zaken groots aangepakt en de eerste officier droeg zorg voor de aankoop van een stencil machine en het daarvoor benodigde papier.
25 mei 1963 kwam het eerste nummer uit met als titelblad een symbolisch vraagteken, omdat we toen nog geen naam hadden voor het blad.
In de redactie zetelde toen, Berts, R.M., Geleynse, J.A., Gringhuis, A. en Pleysier, H.
Al direct bij het eerste nummer werd de redactie duidelijk dat het niet mee zou vallen om iedere week een afwisselende en uitgebreide scheepskrant te laten verschijnen omdat er op z’n zachts gezegd, niet veel copy ingeleverd werd.
Maar daardoor lieten we ons niet op de kop zitten en 1 juni 1963 kwam het tweede nummer uit met de welluidende naam “DE DUBORIBBEAN” en als ondertitel “18 KNOPEN NIEUWS”.
KPL van Soest, toonde ons zijn medewerking door vanaf dat tijdstip iedere week een uitgebreid sportverslag in te leveren, maar jammer genoeg begon het blad na enige nummers meer op een sport- dan op een scheepskrant te lijken.
Van diverse zijde werd hierop kritiek geleverd, maar copy kwam er nog steeds niet binnen. We bleven volhouden, alhoewel er door aandoen van diverse havens soms wel enige hiaten in de data van uitkomst voorkwamen. Bij nummer 12 welke op 16 september uitkwam voltrok zich een grote verandering, zowel in de redactie als in de inhoud van “DE DUBORIBBEAN”. TLG Gringhuis bedankte als redactie lid en met hem (in overleg met KPL van Soest) het uitgebreide sportnieuws. Een illustrator (HORS) werd aangetrokken en de krant verscheen in een luchtigere uitgave, met alle vaste copywrighters HARI, HORS, INJO EN KPL van Soest, die iedere week de voetbalstanden voor ons bleef verzorgen. Ook al leverde dat i.v.m. de late inlevering van de uitslagen soms enige moeilijkheden op. Van toen af verscheen de krant iedere week met twintig kleurrijke pagina’s. door de resente oefenweken in Key West en het bezoek aan Pence, is het geregelde uitkomen van het blad weer wat in het gedrang gekomen, deels door dat wij wel eens passagierden en anderzijds doordat ook wij op zee de wacht lopen.
Daarom ook hopen wij dit nummer zo mooi gevarieerd te maken als maar mogelijk is.
Ook daarvoor hebben wij onze redenen:
Te eerste. Het zal een ieder na een korte blik op de kalender duidelijk worden dat het deze week kerstmis is en ten tweede de samenstellers van dit blad worden 27 december overgeplaatst en willen dus het laatste wat ze voor de DUBORIBBEAN kunnen doen, zo goed mogelijk doen.
Nummer 22 moest met medewerking van ons allemaal, iets groots worden. We hopen dat dit gelukt is, en dat U bij het lezen van deze uitgave een beetje in de juiste sfeer of stemming gebracht wordt.
HARI en HORS stoppen ermee. Zij zijn uitgeschreven. De ballpoints zijn leeg en liggen tezamen met een kapot gehamerde typemachine vergeten in een hoek.
WIE NEEMT HET OVER? Liefhebbers kunnen zich melden bij de Eerste Officier, alles is gebruiksgereed (operationeel noemt men dat bij de Marine) dus: toon enthousiasme en zet ons werk op betere wijze touw, wandelt hij de straat in waar hij woont. Buren komen naar buiten om zijn nieuwe voort, immers, we zijn helemaal niet blind voor eigen fouten, dus zeggen we bescheiden: slechter kan het niet, beter altijd.
We wensen de DUBORIBBEAN een lang en succesvol bestaan toe en we willen natuurlijk ook vanaf de basis Parera altijd nog wel een blaadje copy inleveren.
AFTRAP HARI, AFTRAP HORS. DAG.
KOLDARIA
Een hard leven:
Iemand ontmoet een kennis, die erg vermagerd is en die het bepaald niet voor de wind schijnt te gaan.
-Neen, zegt hij, florisant zie er zeker niet uit.
-Geen wonder bij dat hondeleven wat ik heb.
-Wat die je dan?
-Kolen sjouwen, je weet wel: cokes, briketten, antraciet, enfin, noem maar op.
De hele dag, van vroeg tot laat, trap op, trap af, zakken van vijftig kilo en nog meer en dan die vieze rommel.
-Begrijpelijk dat je er door beroerd van gaat uitzien. Hoe lang doe je het al?
-Maandag begin ik ………
Aanpassing:
Janus heeft op de tentoonstelling een bok gewonnen. Met de mooie blanke sik aan een touw, wandelt hij de straat in waar hij woont. Buren komen naar buiten om zijn nieuwe aanwinst te bewonderen.
-Maar zeg eens, vraagt een hunner, je hebt toch geen stalling en waar wil je op dat bovenhuis van jou met dat dier heen?
-Ik zet hem in het alkoof, antwoord Janus.
-Waarin jullie al met z’n zessen slapen? Maar man, dat kan toch niet/
-En waarom dan niet?
-Vanwege de stank.
-Als het anders niets is, zeg Janus. Daaraan moet ie maar wennen……..
Vrome wens:
Een oude eerbiedwaardige heer met het uiterlijk van een geestelijke, haastte zich om de bus te halen, die stilstond bij de halte.
Het regende pijpestelen en er stonden grote plassen modderig water op straat. De chauffeur wachtte niet op hem tegemoet lopende passagier, maar vertrok en passeerde hem.
De wielen doorkliefden een diepe plas, waardoor de oude heer met modder werd besproeid. Moge je ziel vrede vinden, mompelde hij, en hoe eerder hoe beter.
Voorlichting:
Een troepje toeristen maakt met de bus een tocht door het Berneroberland. Op een mooi hooggelegen punt laat de gids de bus stoppen en het gezelschap stapt uit. De gids maakt de reizigers opmerkzaam op de fraaie punten en bekende bergtoppen en besluit:
-En vlak voor uw voeten gaat de rots steil omlaag. De afgrond is meer dan tweehonderd meter diep. Verleden jaar is hier een beeldschoon meisje van twintig jaar naar beneden gesprongen.
-Uit melancholie? Vraagt een toeriste.
-Neen, uit Zürich.
Een hard leven:
Iemand ontmoet een kennis, die erg vermagerd is en die het bepaald niet voor de wind schijnt te gaan.
-Neen, zegt hij, florisant zie er zeker niet uit.
-Geen wonder bij dat hondeleven wat ik heb.
-Wat die je dan?
-Kolen sjouwen, je weet wel: cokes, briketten, antraciet, enfin, noem maar op.
De hele dag, van vroeg tot laat, trap op, trap af, zakken van vijftig kilo en nog meer en dan die vieze rommel.
-Begrijpelijk dat je er door beroerd van gaat uitzien. Hoe lang doe je het al?
-Maandag begin ik ………
Aanpassing:
Janus heeft op de tentoonstelling een bok gewonnen. Met de mooie blanke sik aan een touw, wandelt hij de straat in waar hij woont. Buren komen naar buiten om zijn nieuwe aanwinst te bewonderen.
-Maar zeg eens, vraagt een hunner, je hebt toch geen stalling en waar wil je op dat bovenhuis van jou met dat dier heen?
-Ik zet hem in het alkoof, antwoord Janus.
-Waarin jullie al met z’n zessen slapen? Maar man, dat kan toch niet/
-En waarom dan niet?
-Vanwege de stank.
-Als het anders niets is, zeg Janus. Daaraan moet ie maar wennen……..
Vrome wens:
Een oude eerbiedwaardige heer met het uiterlijk van een geestelijke, haastte zich om de bus te halen, die stilstond bij de halte.
Het regende pijpestelen en er stonden grote plassen modderig water op straat. De chauffeur wachtte niet op hem tegemoet lopende passagier, maar vertrok en passeerde hem.
De wielen doorkliefden een diepe plas, waardoor de oude heer met modder werd besproeid. Moge je ziel vrede vinden, mompelde hij, en hoe eerder hoe beter.
Voorlichting:
Een troepje toeristen maakt met de bus een tocht door het Berneroberland. Op een mooi hooggelegen punt laat de gids de bus stoppen en het gezelschap stapt uit. De gids maakt de reizigers opmerkzaam op de fraaie punten en bekende bergtoppen en besluit:
-En vlak voor uw voeten gaat de rots steil omlaag. De afgrond is meer dan tweehonderd meter diep. Verleden jaar is hier een beeldschoon meisje van twintig jaar naar beneden gesprongen.
-Uit melancholie? Vraagt een toeriste.
-Neen, uit Zürich.