Voorwoord.....
Tijdens het bouwen van mijn website "bakboordlicht" en "Hr.Ms. Dubois die voor mij als een rode draad door elkaar lopen, kwam ik in Koudum ( Fr ) terecht daar ik er een blauwe maandag heb gewoond en daaruit ben getrouwd. Kort na mijn huwelijk moest ik voor X periode naar de West en ben daar geplaatst aan boord van Hr.Ms. Dubois o.l.v. Ltz 1 H.S.Vreedenberg, Commandant .
Het verhaal wat mij altijd sinds 1965 is bijgebleven is dat mijn commandant de zwager was van onze huisarts in Koudum, dus de link is dan snel gelegd......
Mijn huisarts was Dr. v.d. Broek en Dr. Meijer.
Beertje ( bijnaam van Bull zijn vrouw was dus de zuster van Dr .v.d. Broek zijn vrouw.)
Kortom, na diverse telefoontjes door Nederland en drie huisartsen aan de telefoon gekregen te hebben kreeg ik te horen dat mijn oude commandant ( op reünies wisten we niet beter of hij was al jaren dood ) nog springlevend was !
Ik heb de telefoon gepakt, gebeld waarna er een gigantisch leuk gesprek plaats vond met gevolg dat ik met echtgenote op 25 november 2012 ben afgereisd richting Friesland en we zijn een middagje op de koffie geweest bij mijn " Ouwe "
Tijdens het bouwen van mijn website "bakboordlicht" en "Hr.Ms. Dubois die voor mij als een rode draad door elkaar lopen, kwam ik in Koudum ( Fr ) terecht daar ik er een blauwe maandag heb gewoond en daaruit ben getrouwd. Kort na mijn huwelijk moest ik voor X periode naar de West en ben daar geplaatst aan boord van Hr.Ms. Dubois o.l.v. Ltz 1 H.S.Vreedenberg, Commandant .
Het verhaal wat mij altijd sinds 1965 is bijgebleven is dat mijn commandant de zwager was van onze huisarts in Koudum, dus de link is dan snel gelegd......
Mijn huisarts was Dr. v.d. Broek en Dr. Meijer.
Beertje ( bijnaam van Bull zijn vrouw was dus de zuster van Dr .v.d. Broek zijn vrouw.)
Kortom, na diverse telefoontjes door Nederland en drie huisartsen aan de telefoon gekregen te hebben kreeg ik te horen dat mijn oude commandant ( op reünies wisten we niet beter of hij was al jaren dood ) nog springlevend was !
Ik heb de telefoon gepakt, gebeld waarna er een gigantisch leuk gesprek plaats vond met gevolg dat ik met echtgenote op 25 november 2012 ben afgereisd richting Friesland en we zijn een middagje op de koffie geweest bij mijn " Ouwe "
Vreemd maar waar, op het moment dat hij de deur open deed , leek het of er bijna 50 jaar weg was gevallen. We waren beiden wat ouder geworden, maar daar was alles dan ook mee gezegd...... zijn stem, uiterlijk en vriendelijkheid was hetzelfde. geduurende dit bezoek waar over van alles en nog wat is gesproken heb ik een door hem geschreven boek mee gekregen "de Memoires van Bull , H.S.Vreedenberg " Bull is zijn bij- en roepnaam !, waarvan ik hier ( in overleg ) een citaat zal plaatsen.........
We hebben afgesproken elkander weer op te zoeken in het voorjaar.......Bull kijkt er naar uit de sloep vanuit Dordrecht aan SB afgemeerd te zien liggen zodat we weer verder kunnen bomen over het verleden........"Toen op Curacao ".
de Webmaster.......
We hebben afgesproken elkander weer op te zoeken in het voorjaar.......Bull kijkt er naar uit de sloep vanuit Dordrecht aan SB afgemeerd te zien liggen zodat we weer verder kunnen bomen over het verleden........"Toen op Curacao ".
de Webmaster.......
2e bezoek aan Bull ( H.S.Vreedenberg )
Op 11 mei 2013 hebben wij een tweede bezoek gebracht aan Oudemirdum in Friesland daar ik een afspraak had met mijn oude Commandant.
Daar er veel verkeershinder was tussen Gorinchem en Utrecht ben ik via een omweg afgereisd en was ruimschoots op tijd in Friesland.
Daar ik had afgesproken met "Bull" om op de afgesproken tijd bij hem af te meren zijn we eerst nog even het dorp ingegaan en een bezoek gebracht bij de plaatselijke bakker teneinde Fries suikerbrood mee te nemen naar huis, en ja hoor in de bakkerij stond Bull als goed gastheer gebak te kopen voor zijn gasten........ ik wist dus direct wat we bij de koffie kregen. Het was een weerzien van jewelste...... veel gepraat over het heden en het verleden en uiteraard over de West en de Dubois.......
Bij vertrek een paar dozen met dia's meegekregen om te kijken of daar wat bruikbaar materiaal bij zat voor op de site, en nog lang niet uitgekletst te zijn afgesproken nog eens terug te komen , zijn we uiteindelijk huiswaarts gegaan.
"Bull "je bent een fijne gastheer, .....bedankt !
Arie
Daar er veel verkeershinder was tussen Gorinchem en Utrecht ben ik via een omweg afgereisd en was ruimschoots op tijd in Friesland.
Daar ik had afgesproken met "Bull" om op de afgesproken tijd bij hem af te meren zijn we eerst nog even het dorp ingegaan en een bezoek gebracht bij de plaatselijke bakker teneinde Fries suikerbrood mee te nemen naar huis, en ja hoor in de bakkerij stond Bull als goed gastheer gebak te kopen voor zijn gasten........ ik wist dus direct wat we bij de koffie kregen. Het was een weerzien van jewelste...... veel gepraat over het heden en het verleden en uiteraard over de West en de Dubois.......
Bij vertrek een paar dozen met dia's meegekregen om te kijken of daar wat bruikbaar materiaal bij zat voor op de site, en nog lang niet uitgekletst te zijn afgesproken nog eens terug te komen , zijn we uiteindelijk huiswaarts gegaan.
"Bull "je bent een fijne gastheer, .....bedankt !
Arie
Een stukje uit de "Memoires van Bull."
( Hermannes Sieds Vreedenberg geb: 26-10-20)
Terug op Curacao ----Plaatsing op Hr.Ms. Dubois
Na mijn walplaatsing volgde een varende, en wel als Cdt van Hr.Ms. Dubois ( F 809 ). Met dit schip werden diverse Bovenwindse Eilanden bezocht en tevens twee reizen naar en in Suriname gemaakt, waarvan één tijdens het verblijf van Hare Majesteit Koningin Juliana en Prins Bernhard.
In Paramaribo werden we hartelijk ontvangen door de Gouverneur en diens echtgenote. De dag erna arriveerde het koninklijke gezelschap, dat hun intrek nam in het Gouvernementspaleis met een wijds uitzicht over het park en de Suriname-rivier.
Bij de aankomst werden door ons de verplichte saluutschoten afgevuurd, waarna er een parade volgde waar een contingent van Hr.Ms. Dubois aan deelnam.
Bij ons vertrek uit Paramaribo werden we vanaf het balkon van het Paleis met grote lakens uitgewuifd door de gouverneur en zijn echtgenote.
Een minder leuk incident was te danken aan enkele manschappen die in een dronken bui de Nederlandse vlag die bij een van de kroegen buiten hing naar beneden hadden gehaald. Wie dat had gedaan werd verzwegen en daardoor was er voor de manschappen verder geen passagieren als voorlopige straf en excuses aanbieden aan de uitbater voor dit incident. 's middags kwam de schipper bij mij en maakte degene die dat had gedaan bekend. In een : alle hens " uitgelegd dat zulke uitspattingen niet werden getolereerd: degene die het had gedaan gestraft zou worden werd het verbod tot passagieren voor manschappen opgeheven...... Een vervelende zaak temeer daar het plaats vond tijdens het Koninklijke bezoek....... Eveneens werd een bezoek gebracht aan het Brokopondo- project, daartoe reden we over een roodbruin gekleurde weg naar Afobaka, vanwaar het land onder water was gezet.
De kruinen van de bomen waren nog zichtbaar en op een enkele hoge punt stond nog een kleine verlaten hut. Een triest gezicht....
In Paramaribo werden we hartelijk ontvangen door de Gouverneur en diens echtgenote. De dag erna arriveerde het koninklijke gezelschap, dat hun intrek nam in het Gouvernementspaleis met een wijds uitzicht over het park en de Suriname-rivier.
Bij de aankomst werden door ons de verplichte saluutschoten afgevuurd, waarna er een parade volgde waar een contingent van Hr.Ms. Dubois aan deelnam.
Bij ons vertrek uit Paramaribo werden we vanaf het balkon van het Paleis met grote lakens uitgewuifd door de gouverneur en zijn echtgenote.
Een minder leuk incident was te danken aan enkele manschappen die in een dronken bui de Nederlandse vlag die bij een van de kroegen buiten hing naar beneden hadden gehaald. Wie dat had gedaan werd verzwegen en daardoor was er voor de manschappen verder geen passagieren als voorlopige straf en excuses aanbieden aan de uitbater voor dit incident. 's middags kwam de schipper bij mij en maakte degene die dat had gedaan bekend. In een : alle hens " uitgelegd dat zulke uitspattingen niet werden getolereerd: degene die het had gedaan gestraft zou worden werd het verbod tot passagieren voor manschappen opgeheven...... Een vervelende zaak temeer daar het plaats vond tijdens het Koninklijke bezoek....... Eveneens werd een bezoek gebracht aan het Brokopondo- project, daartoe reden we over een roodbruin gekleurde weg naar Afobaka, vanwaar het land onder water was gezet.
De kruinen van de bomen waren nog zichtbaar en op een enkele hoge punt stond nog een kleine verlaten hut. Een triest gezicht....
Tijdens een van de volgende bezoeken werd met de Nederlandse minister van Sociale zaken en echtgenote a/b naar Nickerie en Wageningen gevaren om de plantages ( bananen ) te bezoeken, en tevens diezelfde reis werd Moengo aangedaan om daar de Bauxiet winnerij te bezien, daar we een belangrijke gast aan boord hadden werd er door de "Bauxiet "flink uitgepakt.
Voor de manschappen werd een voetbalwedstrijd georganiseerd met daarna een voortreffelijk diner. Voor de officieren en onderofficieren was er een zwemwedstrijd waaraan de Commandant ook moest geloven. Gelukkig had ik veel gezwommen en kon zodoende mijn mannetje staan en viel zelfs in de prijzen.
Voor de manschappen werd een voetbalwedstrijd georganiseerd met daarna een voortreffelijk diner. Voor de officieren en onderofficieren was er een zwemwedstrijd waaraan de Commandant ook moest geloven. Gelukkig had ik veel gezwommen en kon zodoende mijn mannetje staan en viel zelfs in de prijzen.
Bauxiet......
Het varen op de Surinaamse rivieren is wel van een andere orde dan op zee. Hier dichtbeboste oevers en dan een open plek. Varende langs de aan de rivier gelegen dorpen kwam de bevolking onder luid gejuich naar de rivier toe gelopen, en niet alleen kinderen, ook moeders die hun borsten heen en weer lieten zwabberen en zo leek het speciaal voor ons een show ten beste gaven, toegejuicht door de manschappen die deze vertoning voor het eerst meemaakten.
Vele foto's werden gemaakt voor het thuisfront......, deze vertoningen vonden vooral plaats wanneer we dieper stroomopwaarts de binnenlanden binnenvoeren, daar bijv. voor Moengo ( Bauxiet) grote ertstankers van dezelfde toegang gebruik maakten.
Het passeren op de rivier was een probleem. Degene die stroomopwaarts voer kon doorvaren ( makkelijker uitwijken ) tewijl de ander zo goed mogelijk een plaats langs de rivierzijde koos. De rivierloods wist wel plekken te vinden waar passeren mogelijk was.
Vanuit Moego en Paramaribo werd verbinding onderhouden zodat de schepen wisten dat er scheepvaart was. Veel vrijboord was er dan ook niet, en bedenk dat een rivier geen kanaal is met zijn mooi afgeplatte zijkanten. Ondieptes worden op de kaart praktisch niet aangegeven en konden we aan het scheepseinde de modder zien opborrelen. Verder dreven er onder water boomstammen, wat op een moment gemerkt werd aan het onregelmatig omwentelen van Bakboordschroef.
Gelukkig was dit aan het einde van de reis, en voeren we naar Curacao, alwaar door een duiker a.b. een verbogen schroefblad werd geconstateerd.. Reparatie in het dok volgde.
Het varen op de Surinaamse rivieren is wel van een andere orde dan op zee. Hier dichtbeboste oevers en dan een open plek. Varende langs de aan de rivier gelegen dorpen kwam de bevolking onder luid gejuich naar de rivier toe gelopen, en niet alleen kinderen, ook moeders die hun borsten heen en weer lieten zwabberen en zo leek het speciaal voor ons een show ten beste gaven, toegejuicht door de manschappen die deze vertoning voor het eerst meemaakten.
Vele foto's werden gemaakt voor het thuisfront......, deze vertoningen vonden vooral plaats wanneer we dieper stroomopwaarts de binnenlanden binnenvoeren, daar bijv. voor Moengo ( Bauxiet) grote ertstankers van dezelfde toegang gebruik maakten.
Het passeren op de rivier was een probleem. Degene die stroomopwaarts voer kon doorvaren ( makkelijker uitwijken ) tewijl de ander zo goed mogelijk een plaats langs de rivierzijde koos. De rivierloods wist wel plekken te vinden waar passeren mogelijk was.
Vanuit Moego en Paramaribo werd verbinding onderhouden zodat de schepen wisten dat er scheepvaart was. Veel vrijboord was er dan ook niet, en bedenk dat een rivier geen kanaal is met zijn mooi afgeplatte zijkanten. Ondieptes worden op de kaart praktisch niet aangegeven en konden we aan het scheepseinde de modder zien opborrelen. Verder dreven er onder water boomstammen, wat op een moment gemerkt werd aan het onregelmatig omwentelen van Bakboordschroef.
Gelukkig was dit aan het einde van de reis, en voeren we naar Curacao, alwaar door een duiker a.b. een verbogen schroefblad werd geconstateerd.. Reparatie in het dok volgde.
de volgende reis.....
Bij een volgende reis naar Suriname ( we hadden nu al de Corantijn, de Cottica bevaren ) , was nu de Marowijne aan de beurt. Deze rivier scheidt Suriname van Frans Guyana en ons doel was Albina, schuin tegenover St Laurent gelegen en bekend van de affaire Dreyfus en Papillon, de tot levenslang veroordeelden.
Contact met de plaatselijke cdt van St Laurent gaf mij de gelegenheid dit kamp waar beiden gevangen hadden gezeten te bezoeken.
Dit kamp was eigenlijk bedoeld als doorvoerkamp naar Duivelseiland, een piepklein eiland ( rots/klip) als kleine stip op de kaart aangegeven, ( op sommige zelfs zonder naam ).
Dit bezoek gaf duidelijk aan hoe deze gevangenen moeten hebben geleefd. Het moet een hel zijn geweest en dat onder tropische temperaturen, in barakken zonder enige privacy en met een gezamelijke wc..... Wanneer je de poort door was die het terrein scheidde van de omgeving, stond je snel daarna op een verzamelplaats, met in het midden de guillotine die nog gebruiksgereed was.
Tijdens deze rondtrip vertelde de Cdt mij hoe een en ander in zijn werk ging en hoe het disciplinaire leven daar toeging. Hard en warm met lijfstraffen en terrechtstellingen......Hij vertelde mij ook over Dreyfus, kon mij ook aanwijzen waar de man had gezeten voor hij naar Duivelseiland werd verbannen. Zo ook over Papillon. Interessant maar ook huiveringwekkend, te meer dat ik mij nu op dat terrein bevond. Je proefde als het ware de stemming die daar toen moet hebben geheerst.
Bij een volgende reis naar Suriname ( we hadden nu al de Corantijn, de Cottica bevaren ) , was nu de Marowijne aan de beurt. Deze rivier scheidt Suriname van Frans Guyana en ons doel was Albina, schuin tegenover St Laurent gelegen en bekend van de affaire Dreyfus en Papillon, de tot levenslang veroordeelden.
Contact met de plaatselijke cdt van St Laurent gaf mij de gelegenheid dit kamp waar beiden gevangen hadden gezeten te bezoeken.
Dit kamp was eigenlijk bedoeld als doorvoerkamp naar Duivelseiland, een piepklein eiland ( rots/klip) als kleine stip op de kaart aangegeven, ( op sommige zelfs zonder naam ).
Dit bezoek gaf duidelijk aan hoe deze gevangenen moeten hebben geleefd. Het moet een hel zijn geweest en dat onder tropische temperaturen, in barakken zonder enige privacy en met een gezamelijke wc..... Wanneer je de poort door was die het terrein scheidde van de omgeving, stond je snel daarna op een verzamelplaats, met in het midden de guillotine die nog gebruiksgereed was.
Tijdens deze rondtrip vertelde de Cdt mij hoe een en ander in zijn werk ging en hoe het disciplinaire leven daar toeging. Hard en warm met lijfstraffen en terrechtstellingen......Hij vertelde mij ook over Dreyfus, kon mij ook aanwijzen waar de man had gezeten voor hij naar Duivelseiland werd verbannen. Zo ook over Papillon. Interessant maar ook huiveringwekkend, te meer dat ik mij nu op dat terrein bevond. Je proefde als het ware de stemming die daar toen moet hebben geheerst.
Feest Albina......
Voor de steiger van St Laurent, zo halverwege het vaarwater van de Marowijne, lag ook nog een wrak van een duitse koopvaarder die getracht had aan het oorlogsgeweld van de Tweede Wereldoorlog te ontkomen. Daar was het gestrand, of liever gezegd in de modder vastgelopen.
Te Albina werd er ' s avonds een feest gegeven, ik weet niet ter ere waarvan, maar er was feest !Er werd veel rum geschonken en de dorpsoudste besloot dat er daarna als er nog meer rum werd geschonken ze over glasscherven en hete as zouden gaan lopen......Er kwam meer rum en inderdaad werd er door een aantal flink beschonken mannen en vooral vrouwen over glasscherven gelopen en dat in een van rook bezwangerde ruimte, slechts van een bladerdak voorzien.
Elke keer na de vertoning werd er weer om meer rum verzocht. Er werd luid gezongen en geklapt en aangemoedigd, ook door ons en de dorpsoudste, todat de dorpsoudste opstond en wegwaggelde, en het feest abrupt ten einde was......blij toe, daar we waren uitgenodigd en zo maar opstappen heel erg onbeleefd was...... Inmiddels was het vroeg in de morgen geworden. We hadden weer wat beleefd.......
Toen in deze uithoek van de wereld...1965 !
Voor de steiger van St Laurent, zo halverwege het vaarwater van de Marowijne, lag ook nog een wrak van een duitse koopvaarder die getracht had aan het oorlogsgeweld van de Tweede Wereldoorlog te ontkomen. Daar was het gestrand, of liever gezegd in de modder vastgelopen.
Te Albina werd er ' s avonds een feest gegeven, ik weet niet ter ere waarvan, maar er was feest !Er werd veel rum geschonken en de dorpsoudste besloot dat er daarna als er nog meer rum werd geschonken ze over glasscherven en hete as zouden gaan lopen......Er kwam meer rum en inderdaad werd er door een aantal flink beschonken mannen en vooral vrouwen over glasscherven gelopen en dat in een van rook bezwangerde ruimte, slechts van een bladerdak voorzien.
Elke keer na de vertoning werd er weer om meer rum verzocht. Er werd luid gezongen en geklapt en aangemoedigd, ook door ons en de dorpsoudste, todat de dorpsoudste opstond en wegwaggelde, en het feest abrupt ten einde was......blij toe, daar we waren uitgenodigd en zo maar opstappen heel erg onbeleefd was...... Inmiddels was het vroeg in de morgen geworden. We hadden weer wat beleefd.......
Toen in deze uithoek van de wereld...1965 !
Tijdens mijn commando over Hr.Ms. Dubois werden ook de Bovenwindse Eilanden Ned. alswel Buitl. bezocht..... Saba, toen nog niet van een landingsstrip voorzien, rees als een kleine berg uit zee met een kleine landingspier, waaraan door sloepen kon worden afgemeerd afhangend van het weer.
Wij lieten de sloepen meestal op het kiezelsstrand lopen en sprongen er dan op. Er was een steile weg die met de jeep bereden kon worden en ons naar "de Bottom " bracht. Het dorp gebouwd in het dal bestaande uit enkele huizen, nederzettingen van ( naar mij werd verteld ) ex-Deense overwinteraars ( walvisvaarders ) , doch nu woonden er Nederlanders. Er woonde zelfs een arts die ik bij mijn neus operatie te Curacao had ontmoet....Leuk wederzien.
St Maarten ( voor de helft Frans ) werd bezocht, vooral het Nederlands gedeelte met een uitschieter naar het Franse deel voor de aankoop van camera's die daar een stuk goedkoper waren, vrije haven, en geen uit-/ invoerrechten......
St Eustatius ( Oranjestad ) met oude vestingwerken en ruines die je deden terugdenken aan een glorierijk verleden met thans vervallen pakhuizen aan de kust. Wij waren immers in de 18e eeuw de Trait d'Union tussen de VS en Europa. Er kwamen in die tijd wel een paar duizend schepen aan en af. Het heette in die tijd niet voor niets "de Gouden rots ", tot de tijd dat een Britse Admiraal Rodney daar huis hield, waarvan de pakhuizen en het Fort nog de tekens tonen......Jammer!
Geluikkig hebben ze voor het bezoek van Hare Majesteit het een en ander kunnen herstellen.
Wij lieten de sloepen meestal op het kiezelsstrand lopen en sprongen er dan op. Er was een steile weg die met de jeep bereden kon worden en ons naar "de Bottom " bracht. Het dorp gebouwd in het dal bestaande uit enkele huizen, nederzettingen van ( naar mij werd verteld ) ex-Deense overwinteraars ( walvisvaarders ) , doch nu woonden er Nederlanders. Er woonde zelfs een arts die ik bij mijn neus operatie te Curacao had ontmoet....Leuk wederzien.
St Maarten ( voor de helft Frans ) werd bezocht, vooral het Nederlands gedeelte met een uitschieter naar het Franse deel voor de aankoop van camera's die daar een stuk goedkoper waren, vrije haven, en geen uit-/ invoerrechten......
St Eustatius ( Oranjestad ) met oude vestingwerken en ruines die je deden terugdenken aan een glorierijk verleden met thans vervallen pakhuizen aan de kust. Wij waren immers in de 18e eeuw de Trait d'Union tussen de VS en Europa. Er kwamen in die tijd wel een paar duizend schepen aan en af. Het heette in die tijd niet voor niets "de Gouden rots ", tot de tijd dat een Britse Admiraal Rodney daar huis hield, waarvan de pakhuizen en het Fort nog de tekens tonen......Jammer!
Geluikkig hebben ze voor het bezoek van Hare Majesteit het een en ander kunnen herstellen.
Puerto Rico ......
Ons eerste bezoek aan één van de niet-Nederlandse Bovenwinden was Puerto Rico, Amerikaans georiënteerd, met San Juan als havenplaats.
De Nederlandse consul bracht na het afmeren een bezoek aan boord. Deze man was de bezitter van het Davilaconcern, bestaande uit hotels en diverse andere gelegenheden zoals restaurants en nachtclubs. Hij had meteen het passagieren voor de manschappen en O.officieren geregeld en een diner met show in zijn hotel waarbij ook de diverse Nederlanders uit de Nederlandse kolonie waren uitgenodigd en waarbij vrienschapsbanden werden gelegd. De show en het diner waren bijzonder goed verzorgd en we hebben dan ook genoten dit al resulteerde in de diverse uitnodigingen heen en weer bij de verschillende families thuis en a.b.
De Nederlandse consul bracht na het afmeren een bezoek aan boord. Deze man was de bezitter van het Davilaconcern, bestaande uit hotels en diverse andere gelegenheden zoals restaurants en nachtclubs. Hij had meteen het passagieren voor de manschappen en O.officieren geregeld en een diner met show in zijn hotel waarbij ook de diverse Nederlanders uit de Nederlandse kolonie waren uitgenodigd en waarbij vrienschapsbanden werden gelegd. De show en het diner waren bijzonder goed verzorgd en we hebben dan ook genoten dit al resulteerde in de diverse uitnodigingen heen en weer bij de verschillende families thuis en a.b.
San Juan...........
San Juan werd aangedaan daar we gingen deelnemen aan een grote oefening met de Amerikanenen de besprekingen hiervoor in de Staffquarters op de wal bevonden van waaruit de oefening zou worden gedirigeerd. De volgende dag 's nachts na het Davilafeest en vol met instruties vertrokken we naar zee voor de grote oefening die vijf dagen zou duren. Het was prima opgezet, veel actie en dus weinig slaap. Na deze toch wel vermoeiende dagen liepen we weer San Juan binnen voor het bespreken van de resultaten en aan het einde hiervan mocht Hr.Ms. Dubois nog een pluim ontvangen voor het correct uitvoeren. Verguld verlieten we na afloop de conferentiezaal....We bleven op gezag van CZMNA ( Commandant Zeemacht Ned. Antillen ) nog een paar dagen liggen om vervolgens naar St Domingo op te stomen.
Gedurende de dagen dat we nog in San Juan lagen was er gelegenheid om enkel afgesproken bezoeken af te leggen en om de PX-store te bezoeken ( een soort warenhuis waar je tegen inkoopsprijzen allerlei benodigheden kon kopen.
|
Van St Domingo werd een bezoek aan Port-au- Prince ( Haïti ) gebracht...Port-au-Prince een vieze havenstad waar het krioelde van de mensen......Niet te geloven het leken wel mierenhopen alleen die waren schoner..... Was blij dat we na een beleefdheidsbezoekje weer snel naar huis konden varen......
|
Het einde van de plaatsing naderde en ik maakte nog een rondreis langs diverse Britse en Franse bovenwinden o.a. St Kitts, Guadaloupe, Martinique, St Vincent, Grenada en zo weer op huis aan....
Mooie begroeide eilanden......Naar een van de eilanden, Grenada, hebben we nog een vissersscheepje met de naam Manuela op sleeptouw naar hun thuishaven genomen, dat met zoals ze te kennen gaven al een paar dagen met panne ronddreef.......
Mooie begroeide eilanden......Naar een van de eilanden, Grenada, hebben we nog een vissersscheepje met de naam Manuela op sleeptouw naar hun thuishaven genomen, dat met zoals ze te kennen gaven al een paar dagen met panne ronddreef.......
Vertrek en terugtocht van Curacao..........
Na inspectie en uitgezwaaid door kennissen en vrienden verlieten we op de dag na Sinterklaas, 6 december, de haven van Curaçao ( Willemstad ).We voeren tussen de bovenwindse eilanden Puerto Rico en de Dominicaanse republiek ( Mona Passage ) met prachtig weer, "oliezeetje", glad als een spiegel, naar Europa. Het zog gemaakt door beide schroeven konden we mijlenver volgen.....tot de dag voor we de Golf van Biskaje aanliepen en de barometer ons vertelde dat er zwaar weer op komst was. "Schipper, alles zeevast zetten "was de order.
Slingeren konden deze uit de USA overgenomen schepen goed. Eigenlijk hadden ze een te hoge opbouw. Bij overname door de Kon.Marine werd het kanon op bordes 2 verwijderd ( in de WO2 waren door deze te hoge opbouw verschillende schepen van die klasse gekapseisd en verloren gegaan op de grote Oceaan, (who cares, het is oorlog ) . Slingerend bereikten we Het Kanaal, waar we rustiger vaarwater aantroffen.We lagen wat voor op het schema en daarom besloot ik bij de zuidkust van Texel ten anker te gaan, wat ook goed uitkwam, daar we een uiteetavond hadden georganiseerd. De volgende dag zouden we de haven van Den Helder, het Nieuwediep, binnenlopen. We hadden verlof voor de boeg en we zouden dus afscheid van elkaar nemen i.v.m. verschillende overplaatsingen. Hr.Ms. Dubois werd uit dienst gesteld. Deze avond zouden we in avondbaadje gekleed om het wat feestelijk te doen aan tafel verschijnen, waar de kok voor een feestelijke dis had gezorgd. Het was zeer geanimeerd tot op een moment dat een "grondgolf"de Dubois een heftige slingering deed ondergaan en wij de grootste moeite deden om wat op tafel stond te redden. Een pandemonium tot gevolg- wat een troep! Wij allen aan het opruimen , waarbij we de hofmeesters hielpen.
Tijdens dit voorval besloot ik anker op te gaan en de beschermende rede van het Nieuwediep op te zoeken. Zo gezegd zo gedaan.... Het was intussen na middernacht geworden toen we op de rede verschenen.
Diezelfde morgen rond 10 uur zou de chef staf een inspectie en welkomstbezoek brengen. Hij werd daartoe met het voorgeschreven ceremonieel ontvangen. Na een "alle hens "zakten we af naar de kajuit. Bij het verblijf in de Kajuit werd mij duidelijk gemaakt dat 22 december '65 rond 1000 uur niet 22 december om 2 uur's nachts was. Na nader uitleg begreep hij het, waarna nog een kort samenzijn in de Longroom volgde.
Anker op en de haven invaren was de volgende zet. Waar op de kade de vele familieleden onze thuiskomst stonden op te wachten, zo ook Beertje met zus en zwager.......Een heerlijk weerzien van de geliefden en familie volgde en er werd in de kajuit en longroom nog voor vertrek nagepraat.
Slingeren konden deze uit de USA overgenomen schepen goed. Eigenlijk hadden ze een te hoge opbouw. Bij overname door de Kon.Marine werd het kanon op bordes 2 verwijderd ( in de WO2 waren door deze te hoge opbouw verschillende schepen van die klasse gekapseisd en verloren gegaan op de grote Oceaan, (who cares, het is oorlog ) . Slingerend bereikten we Het Kanaal, waar we rustiger vaarwater aantroffen.We lagen wat voor op het schema en daarom besloot ik bij de zuidkust van Texel ten anker te gaan, wat ook goed uitkwam, daar we een uiteetavond hadden georganiseerd. De volgende dag zouden we de haven van Den Helder, het Nieuwediep, binnenlopen. We hadden verlof voor de boeg en we zouden dus afscheid van elkaar nemen i.v.m. verschillende overplaatsingen. Hr.Ms. Dubois werd uit dienst gesteld. Deze avond zouden we in avondbaadje gekleed om het wat feestelijk te doen aan tafel verschijnen, waar de kok voor een feestelijke dis had gezorgd. Het was zeer geanimeerd tot op een moment dat een "grondgolf"de Dubois een heftige slingering deed ondergaan en wij de grootste moeite deden om wat op tafel stond te redden. Een pandemonium tot gevolg- wat een troep! Wij allen aan het opruimen , waarbij we de hofmeesters hielpen.
Tijdens dit voorval besloot ik anker op te gaan en de beschermende rede van het Nieuwediep op te zoeken. Zo gezegd zo gedaan.... Het was intussen na middernacht geworden toen we op de rede verschenen.
Diezelfde morgen rond 10 uur zou de chef staf een inspectie en welkomstbezoek brengen. Hij werd daartoe met het voorgeschreven ceremonieel ontvangen. Na een "alle hens "zakten we af naar de kajuit. Bij het verblijf in de Kajuit werd mij duidelijk gemaakt dat 22 december '65 rond 1000 uur niet 22 december om 2 uur's nachts was. Na nader uitleg begreep hij het, waarna nog een kort samenzijn in de Longroom volgde.
Anker op en de haven invaren was de volgende zet. Waar op de kade de vele familieleden onze thuiskomst stonden op te wachten, zo ook Beertje met zus en zwager.......Een heerlijk weerzien van de geliefden en familie volgde en er werd in de kajuit en longroom nog voor vertrek nagepraat.
Sluiting van deze memoires .........
van de Webmaster : ....Commandant, dank voor alles wat we aan boord hebben mogen en doen beleven.
Dank voor uw Memoires waarvan ik een deel heb herschreven voor deze site.....Ik heb tijdens mijn bezoek in november 2012 U persoonlijk bedankt voor alles en zeer zeker voor ons fijne bezoek in Friesland bij u thuis. Uw bemanning kennende wil ik u ook danken namens allen die onder u hebben mogen dienen.......Fijne Ouwe, fijn schip, toffe bemanning ! laat dat geschreven zijn !
Onlangs schreef u per mail : "Ref bezoek: Gezellig dat de Dortse sloep met inhoud langszij kwam. Zal de valreep in het voorjaar gereed houden .mhg de Ouwe. "
Zodra het weer wat gezelliger wordt, komen wij zeer zeker daar op terug en wil ik graag weer over Bakboord afmeren aan boord van Hr.Ms. Vreedenberg te Friesland.
Dank voor uw Memoires waarvan ik een deel heb herschreven voor deze site.....Ik heb tijdens mijn bezoek in november 2012 U persoonlijk bedankt voor alles en zeer zeker voor ons fijne bezoek in Friesland bij u thuis. Uw bemanning kennende wil ik u ook danken namens allen die onder u hebben mogen dienen.......Fijne Ouwe, fijn schip, toffe bemanning ! laat dat geschreven zijn !
Onlangs schreef u per mail : "Ref bezoek: Gezellig dat de Dortse sloep met inhoud langszij kwam. Zal de valreep in het voorjaar gereed houden .mhg de Ouwe. "
Zodra het weer wat gezelliger wordt, komen wij zeer zeker daar op terug en wil ik graag weer over Bakboord afmeren aan boord van Hr.Ms. Vreedenberg te Friesland.